شادی مسلحانه
نویسنده: آلفردو ماریا بونانو
مترجم: رحمان کریمی
نشریه: نگر آنارشیسم
منبع: Armed Joy – The Anarchist Library
این کتاب را در این لینک دریافت و مطالعه کنید.
*****
مقدمه
این کتاب در سال 1977 و در اوج مبارزات انقلابیِ آن زمان در ایتالیا نوشته شده است. در حین مطالعه‌ی این کتاب باید وضعیت آن زمان را به خاطر داشت، وضعیتی که اکنون به گونه‌ی ژرفی دگرگون شده است.
در آن زمان، جنبش انقلابی – به شمول جنبش آنارشیستی– در مرحله‌ی گسترش خود قرار داشت و چنان به نظر می‌رسید که هر چیزی ممکن است رخ دهد، حتا گسترش و فراگیر شدن درگیری مسلحانه.
اما محافظت از خطر تخصص‌گرایی و نظامی‌سازی امری ضروری در چنین شرایطی است که اقلیت محدودی از مبارزان سعی در تحمیل آنها بر ده‌ها هزار رفقایی داشتند و با هر ابزار ممکنی علیه سرکوب و تلاشِ – هرچند ضعیف – دولت برای سازماندهی مجدد مدیریت سرمایه می رزمیدند.
این وضعیتی بود که در ایتالیا حاکم بود، اما وضعیت مشابه‌ی نیز در آلمان، فرانسه، بریتانیا و جاهای دیگری نیز جریان داشت.
در ایتالیا اقدامات زیادی از سوی رفقا علیه افراد و ساختارهای قدرت صورت می‌گرفت و نیاز بود تا از گرفتار شدن آن به منطق برنامه‌ریزی یک حزب مسلح مانند بریگاردهای سرخ جلوگیری شود.
انگیزه‌ی نگارش این کتاب همین است؛ اینکه نشان دهد چگونه ممکن است یک عمل آزادی‌بخش و ویرانگر از دل منطقِ مبارزه‌ی شادی‌بخش سر برآورد و نه از دل فضای خشکِ تحقیرآمیز و ساختاریِ قوانین و معیارهای از پیش‌تعیین‌شده در یک گروه رهبری‌طلب.
برخی از این مشکلات دیگر وجود ندارند و درس‌های سخت و سنگین تاریخ، آنها را حل نموده است. فروپاشی سوسیالیسمِ رئال1، بلندپروازی‌های رهبری‌طلبانه‌ی مارکسیست‌های پیروی گرایش‌های مختلف را ناگهان و برای همیشه دگرگون نمود. اما از سوی دیگر، این رخداد نه تنها میل به آزادی و کمونیسم آنارشیستی را از میان نبرد، بلکه احتمالاً باعث شعله‌ور شدن آن گردید. این میل در همه جا و به ویژه در میان نسل جوان، اغلب بدون توسل به نمادهای سنتی آنارشیسم که قابل درک و اما غیر قابل تأیید هستند، با شعار ها و نظریه‌های جسورانه و امتناع‌گر از آلودگی به ایدئولوژی رو به گسترش است.
امروز این کتاب بار دیگر و اما به نحو متفاوتی موضوعیت یافته است. نه به دلیل نقد ساختارهای به شدت انحصاری که دیگر وجود ندارند، بلکه به این دلیل اینکه می‌تواند توانایی‌های عظیم فرد را در مسیری نشان دهد که وی – توأم با شادی – برای نابودی عوامل سرکوبِ این توانایی ها می‌پیماید..
پیش از پایان این مقدمه، باید یادآور شوم که در ایتالیا دستور نابودی این کتاب را صادر کرده بودند. دادگاه عالی ایتالیا دستور داده بود تا آن را بسوزانند و تمام کتابخانه‌هایی که نسخه‌ای از آن را در اختیار داشتند طیِ ابلاغیه‌ای از سوی وزارت کشور، دستورِ سوزاندن آن را دریافت نمودند. تعدادی از کتابخانه‌ها از سوزاندن آن سرباز زدند و آن عمل را همچون عمل نازی ها و تفتیش عقاید می‌دانستند. اما قانون داشتن این کتاب را ممنوع کرده است. به همین دلیل، پخش قانونی کتاب در ایتالیا ممکن نیست و پلیس نسخه‌های موجود در نزد بسیاری از رفقا را طیِ موجی از یورش‌های گستردهای که به هدف توقیف کتاب صورت گرفت، از نزد آنها جمع‌آوری نمود.
مرا نیز به جرم نوشتن این کتاب به هجده ماه زندان محکوم کردند.
آلفردو ماریا بونانو
کاتانیا، 14 ژوئیه 1993
*****